Stanowisko RIO Gdańsk:

W odpowiedzi na Pana wniosek z dnia 18 stycznia 2021 r., doręczony do Regionalnej Izby Obrachunkowej w Gdańsku w dniu 22 stycznia 2021 r., dotyczący problematyki powstania zaległości podatkowej od opłat za usługi wodne, uprzejmie wyjaśniam, co następuje.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że Regionalna Izba Obrachunkowa w Gdańsku podziela pogląd wyrażony w przedmiotowym wniosku, w myśl którego informacja, o której mowa art. 272 ust. 22 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. Prawo wodne (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r. poz. 310 z późn. zm.) nie jest aktem o charakterze konstytutywnym.

Zdaniem tut. Izby informacja o opłacie za usługi wodne jest czynnością materialno – techniczną, której nie można nadać charakteru aktu władczego, na co zwrócił uwagę również Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w wyroku z dnia 19 czerwca 2019 r., wydanym w sprawie prowadzonej pod sygn. akt II SA/ Łd 393/19. Takie stanowisko należy uznać za zasadne z uwagi na szczególny charakter tego aktu prawnego, specyficznego dla ustawy Prawo wodne oraz charakter postępowania reklamacyjnego, uregulowanego w art. 273 tej ustawy. W myśl przepisu art. 272 ust. 24 ustawy Prawo wodne, dopiero niezastosowanie się przez podmiot zobowiązany do ponoszenia opłaty do obowiązków wynikających z informacji, jest podstawą do wydania decyzji administracyjnej.

Z kolei przepis art. 300 ust. 1 ww. aktu prawnego stanowi, że do ponoszenia opłat za usługi wodne oraz opłat podwyższonych stosuje się odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.). Korelacja ww. przepisów, zdaniem tut. Izby, prowadzi do wniosku, że decyzja wydana w oparciu o wyżej powołany przepis art. 272 ust. 24 ustawy – Prawo wodne ma charakter ustalający (konstytutywny), tj. kreuje zobowiązanie z dniem doręczenia decyzji organu, ustalającej wysokość tego zobowiązania, a więc jest decyzją, o której mowa w art. 21 § 1 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa. Za powyższą interpretacją przemawia fakt, że system opłat za usługi wodne został, w duchu Ramowej Dyrektywy Wodnej, oparty na zasadzie zwrotu kosztów usług wodnych (vide: wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 21 sierpnia 2018 r., sygn. akt II SA/Wr 389/18, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 18 września 2018 r., sygn. akt I SA/Gd 364/18). Z kolei, skoro decyzja wydana na podstawie art. 272 ust. 24 ustawy Prawo wodne jest decyzją ustalającą zobowiązanie, to przyjąć należy, że zastosowanie do niej znajdzie przepis art. 47 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym termin płatności podatku wynosi 14 dni od dnia doręczenia decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego.

Biorąc pod uwagę powyższe uznać należy, że zaległość podatkowa ze wszystkimi konsekwencjami z tego faktu wypływającymi, a w szczególności w zakresie naliczania odsetek za zwłokę, powstanie dopiero po upływie 14 dni od dnia doręczenia decyzji określającej wysokość opłaty.

Jednocześnie pragnę podkreślić, że jest to jedynie stanowisko Regionalnej Izby Obrachunkowej w Gdańsku, która nie posiada uprawnień do dokonywania powszechnie obowiązującej wykładni przepisów prawa.

{Urząd Miasta Żukowo, 2021-01-18,  sygn. -}
{RIO Gdańsk, 2021-02-09, sygn. RP.0441/144/4/1/2021}