Stanowisko RIO Lublin:
W związku z otrzymanym w dniu 17 maja 2022 r. pismem z prośbą o wyjaśnienie wątpliwości w zakresie opodatkowania podatkiem od nieruchomości uprzejmie wyjaśniam, że regionalne izby obrachunkowe zobowiązane są – zgodnie z przepisami art. 13 pkt 11 ustawy z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 2137 z późn. zm.) – do udzielania wyjaśnień w sprawach dotyczących stosowania przepisów o finansach publicznych na wystąpienia podmiotów wymienionych w art. 1 ust. 2 ww. ustawy, czyli jednostek sektora finansów publicznych. Wniosek powinien zawierać wskazanie przepisu z zakresu finansów publicznych budzącego wątpliwości interpretacyjne, z podaniem proponowanego rozwiązania problemu i właściwej oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego lub przyszłego zdarzenia i nie może dotyczyć prośby o wskazanie sposobu rozwiązania konkretnej i indywidualnej sprawy. Wniosek jest do pobrania na stronie BIP RIO w Lublinie.
Mając na uwadze treść Pani pisma należy stwierdzić, że nie spełnia ono wymogów jakie zostały przewidziane dla wniosków o wyjaśnienie w sprawie stosowania przepisów o finansach publicznych. We wniosku nie wskazano konkretnych przepisów z zakresu finansów publicznych budzących wątpliwości jak również proponowanego rozwiązania problemu i właściwej oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego lub przyszłego zdarzenia. Ponadto odpowiedź na zadane pytanie nosiłaby znamiona rozstrzygnięcia konkretnego stanu faktycznego, do czego regionalne izby obrachunkowe nie mają kompetencji. W konkretnej, jednostkowej sprawie, a takie cechy spełnia opisany w piśmie problem, jednostka powinna podjąć samodzielne rozstrzygnięcie, przede wszystkim w oparciu o opinię służb zapewniających obsługę prawną jednostki.
Odnosząc się w sposób ogólny do przedstawionego w-e wniosku pytania w zakresie możliwości uwzględnienia oświadczenia podatnika jako rozstrzygającego dowodu w sprawie opodatkowania podatkiem od nieruchomości wskazuję, że zgodnie z art. 21 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2021 r. poz. 1990 z późn. zm.), podstawy wymiaru podatków i świadczeń, czy oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków. Oznacza to, że wspomniana ewidencja jest dokumentem urzędowym, na podstawie którego organ podatkowy określa powierzchnię i rodzaj przedmiotu opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Ewidencja ma moc dokumentu urzędowego, więc zgodnie z art. 194 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.) (dalej: o.p.) stanowi dowód tego, co zostało w nim urzędowo stwierdzone. Organy ustalające wysokość zobowiązań w podatku od nieruchomości nie są uprawnione do przyjęcia innej podstawy wymiaru podatku niż dane wskazane w ewidencji gruntów.
Jednocześnie organy podatkowa są także zobowiązane do ustalenia stanu faktycznego zgodnie z zasadą prawdy obiektywnej, w związku z czym w przypadku powzięcia wątpliwości co do prawidłowości udokumentowania pewnych okoliczności za pomocą wyżej wspomnianych dokumentów” urzędowych w postaci wypisów – z ewidencji gruntów i budynków, stosownie do art. 272 o.p. mają możliwość podjęcia wobec podatnika czynności sprawdzających. Do głównych celów czynności sprawdzających należy sprawdzenie formalnej poprawności deklaracji oraz ustalenie stanu faktycznego w zakresie niezbędnym do stwierdzenia zgodności z przedstawionymi dokumentami, w tym deklaracjami. W przypadku nierozstrzygnięci wątpliwości w ramach tych czynności, organ podatkowy powinien przeprowadzić pełne postępowanie dowodowe (art. 122 i art. 187 o.p.), w ramach którego w przypadku, gdy w sprawie wymagane są wiadomości specjalne, może powołać na biegłego osobę dysponującą takimi informacjami w – celu wydania opinii. W odniesieniu do podatku od nieruchomości, przedmiotem opinii biegłego może być zbadanie, czy dany obiekt posiada lub nie posiada fundamentów.
{RIO Lublin, 2022-06-09, sygn. RIO.V.070.36.2022}