Stanowisko RIO Łódź:

W odpowiedzi na pismo Pani Burmistrz zawierające wniosek o udzielenie wyjaśnienia w zakresie stosowania przepisów o finansach publicznych, to jest wyjaśnienie:

Czy w oparciu o brzmienie art.52 ust. 15 ustawy o finansowaniu zadań oświatowych oraz art. 61 ust. 1 ustawy o finansach publicznych zachodzi konieczność ustalenia opłat za wychowanie przedszkolne oraz wyżywienie w przedszkolach w drodze decyzji administracyjnej?

Z Czy mając na uwadze, iż na mocy art. 52 ust. 15 ustawy o finansowaniu zadań oświatowych należności te uzyskały charakter niepodatkowych należności budżetowych o charakterze publicznoprawnym – zachodzą podstawy do pomniejszania opłat za nieobecność dziecka w przedszkolu, a jeśli lak, to czy powinno to następować w drodze decyzj i admi ni stracyjnej ?

Czy ewentualny tryb wydawania decyzji administracyjnych w oparciu o art. 61 ust. 1 ustawy o finansach publicznych należy stosować dopiero w przypadku powstania zaległości w’ uiszczaniu tych opłat przez rodziców? – Regionalna Izba Obrachunkowa w Łodzi uprzejmie informuje, że w obowiązującym stanie prawnym brak jest regulacji, która byłaby źródłem umocowania do ustalenia opłaty z osobna za każde dziecko korzystające z wychowania przedszkolnego w czasie dodatkowym w drodze decyzji administracyjnej.

Jednocześnie Izba zwraca uwagę, że przepis art. 61 ustawy o finansach publicznych nie jest przepisem stanowiącym podstawę do wydawania decyzji administracyjnych co do niepodatkowych należności budżetowych o charakterze publicznoprawnym. Artykuł 61 ustawy o finansach publicznych normuje właściwość organów administracji publicznej co do niepodatkowych należności budżetowych o charakterze publicznoprawnym w pierwszej i drugiej instancji, jednakże nie normuje rodzajów rozstrzygnięć, jakie miałyby zapadać. Podstawą do wydania decyzji jest np. art. 64 ustawy o finansach publicznych (umarzanie zaległości) i poszczególne przepisy działu III ordynacji podatkowej, stosowane odpowiednio z mocy art. 67 ustawy o finansach publicznych. Odpowiednie stosowanie działu III ordynacji podatkowej do niepodatkowych należności budżetowych o charakterze publicznoprawnym powoduje, że do takich należności ma zastosowanie w szczególności art. 21 ust. 3 ordynacji podatkowej, zgodnie z którym jeżeli w postępowaniu podatkowym organ stwierdzi, że podatnik, mimo ciążącego na nim obowiązku, nie zapłacił w całości lub w części podatku, nic złożył deklaracji albo że wysokość zobowiązania podatkowego jest inna niż wykazana w deklaracji, albo powstałego zobowiązania nie wykazano, organ podatkowy wydaje decyzję, w której określa wysokość zobowiązania podatkowego. Ten właśnie przepis, a nie art. 61 ust. 1 pkt 4 ustawy o finansach publicznych, jak podano w skierowanym zapytaniu, jest podstawą wydania decyzji określającej wysokość opłaty za korzystanie z wychowania przedszkolnego ucznia w czasie dodatkowym, jeśli opłata nie zostanie uiszczona w terminie, w postępowaniu przeprowadzonym z zastosowaniem przepisów kodeksu postępowania administracyjnego (art. 67 ustawy o finansach publicznych). Wydanie takiej decyzji jest konieczne dla potrzeb prowadzenia egzekucji administracyjnej danej należności.

Odnosząc się do kwestii związanych z nieobecnością dziecka w przedszkolu Izba zauważa, że nieobecność dziecka w placówce skutkuje brakiem podstaw prawnych do naliczania opłat za korzystanie z wychowania przedszkolnego w publicznych placówkach wychowania przedszkolnego prowadzonych przez jednostki samorządu terytorialnego oraz opłat za korzystanie z wyżywienia w tych placówkach. W konsekwencji nie powinno mieć tu miejsca „pomniejszanie” tych opłat, bo w ogóle nic ma podstaw do ich naliczenia w takim przypadku. Izba podziela stanowisko jednostki, zgodnie z którym „wysokość tych należności będzie uzależniona od liczby dni. podczas których dziecko było obecne w przedszkolu i korzystało z wychowania przedszkolnego i wyżywienia”. Zastrzec jedynie należy, że art. 52 ust. 3 ustawy o finansowaniu zadań oświatowych odwołuje się do wysokości opłaty za korzystanie z wychowania przedszkolnego za godzinę zajęć, zatem w – tym przypadku odwoływanie się do wysokości należności za liczbę dni nie w każdym przypadku może być prawidłowe.

{RIO Łódź, 2018-06-26, sygn. WA 4120-16/2018-w}