Dopuszczalność różnicowania stawki opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi

Stanowisko RIO Gdańsk:

W odpowiedzi na Pana wniosek z dnia 31 maja 2022 r., doręczony do Regionalnej Izby Obrachunkowej w dniu 10 czerwca 2022 r., dotyczący problematyki związanej z dopuszczalnością różnicowania, przy zastosowaniu metody od gospodarstwa domowego, stawki opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi w oparciu o kryterium liczby osób wchodzących w skład gospodarstwa domowego lub ilość zużytej wody w gospodarstwie domowym, z jednoczesnym różnicowaniem uwzgledniającym zabudowę jednorodzinną i wielorodzinną, uprzejmie wyjaśniam, co następuje.

W przepisie art. 6j ust.1 i 2 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (tekst jednolity: Dz. U. z 2021 r. poz. 888 z późn. zm.) ustawodawca zaproponował gminom cztery sposoby ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi w przypadku nieruchomości, o której mowa w art. 6c ust. 1 (tj. nieruchomości, na której zamieszkują mieszkańcy), z których 3 stanowią iloczyn stawki opłaty ustalonej na podstawie art. 6k ust. 1 ww. ustawy oraz:

1) liczby mieszkańców zamieszkujących daną nieruchomość, lub

2) ilości zużytej wody z danej nieruchomości, lub

3) powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz.U. z 2020 r. poz. 1333, z późn. zm.41).

Oprócz sposób określonych w wyżej powołanym przepisie rada gminy została uprawniona również do uchwalenia stawki opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi od gospodarstwa domowego (art. 6j ust. 2 tej ustawy).

Ponadto, na mocy przepisu art. 6j ust. 2a wyżej powołanego aktu prawnego, radzie gminy została przyznana możliwość zróżnicować stawki opłat, o których mowa w ust. 1 i 2, w zależności od powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego, ilości zużytej wody z danej nieruchomości lub lokalu mieszkalnego, liczby mieszkańców zamieszkujących nieruchomość, liczby osób lub ilości zużytej wody w gospodarstwie domowym, odbierania odpadów z terenów wiejskich lub miejskich, a także od rodzaju zabudowy lub od faktu objęcia nieruchomości uchwałą, o której mowa w art. 2a ust. 1. W zdaniu drugim ostatniego z wyżej powołanych przepisów zastrzeżono ponadto, że organ stanowiący gminy może stosować łącznie różne kryteria różnicujące stawki opłat.

Z wyżej przywołanego przepisu art. 6j ust. 2a ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach wynika zatem, że rada gminy ma możliwość zróżnicowania stawki opłat w zależności od:
– powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego,
– ilości zużytej wody z danej nieruchomości lub lokalu mieszkalnego, – liczby mieszkańców zamieszkujących nieruchomość,
– liczby osób lub ilości zużytej wody w gospodarstwie domowym,
– odbierania odpadów z terenów wiejskich lub miejskich,
– od rodzaju zabudowy lub od faktu objęcia nieruchomości uchwałą, o której mowa w art. 2a ust. 1.

Reasumując przyjąć należy, że z przedstawionego powyżej stanu prawnego wynika, że opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi może być określana według metod wybranych przez radę gminy spośród czterech wskazanych w art. 6j ust. 1 i ust. 2 tej ustawy (tj. od liczby mieszkańców zamieszkujących daną nieruchomość, od ilości zużytej wody z danej nieruchomości, od powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego lub od gospodarstwa domowego), zaś stawki opłat mogą być zróżnicowane w oparciu o wybrane kryteria, o których mowa art. 6j ust. 2a ww. ustawy.

Z kolei z uwagi na to, że przepis art. 6 ust. 2a zdanie drugie komentowanej ustawy dopuszcza stosowanie łącznie różnych kryteriów różnicujących stawki opłat, przyjąć należy, że w aktualnym stanie prawnym, przy zastosowaniu metody od gospodarstwa domowego, gminy mają prawną możliwość różnicowania stawki opłaty w oparciu o kryterium liczby osób wchodzących w skład gospodarstwa domowego lub ilości zużytej wody w gospodarstwie domowym z jednoczesnym różnicowaniem uwzględniającym zabudowę jednorodzinną i wielorodzinną.

Na zakończenie pragnę podkreślić, że jest to jedynie stanowisko Regionalnej Izby Obrachunkowej w Gdańsku, która nie posiada uprawnień do dokonywania powszechnie obowiązującej wykładni przepisów prawa.

{RIO Gdańsk, 2022-07-07, sygn. RP/0441/86/29/1/2022}