Stanowisko RIO Lublin:

W odpowiedzi na Pani wniosek z 7 lutego br. w sprawie wątpliwości co do ujmowania spłaty kwot wierzytelności wykupywanych przez bank w latach 2019 i 2020, w oparciu o umowy zawarte w 2018 roku, we wskaźniku planowanej łącznej kwoty spłaty zobowiązań wyjaśniam, co następuje.

Szczegółowy sposób klasyfikacji tytułów dłużnych, zaliczanych do państwowego długu publicznego, uregulowany został w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2011 r. (Dz. U. Nr 298, poz. 1767). Zgodnie z § 3 pkt 2 rozporządzenia do tytułów dłużnych zaliczanych do państwowego długu publicznego ujmuje się kredyty i pożyczki, przy czym do tej kategorii zalicza się również umowy o partnerstwie publiczno-prywatnym, które mają wpływ na poziom długu publicznego, papiery wartościowe, których zbywalność jest ograniczona, umowy sprzedaży, w których cena jest płatna w ratach, umowy leasingu zawarte z producentem lub finansującym, w których ryzyko i korzyści z tytułu własności są przeniesione na korzystającego z rzeczy, a także umowy nienazwane o terminie zapłaty dłuższym niż rok, związane z finansowaniem usług, dostaw, robót budowlanych, które wywołują skutki ekonomiczne podobne do umowy pożyczki lub kredytu.

Przedstawiona w Pani piśmie forma finansowania inwestycji, jaką jest faktoring samorządowy, polegająca na wykupie przez bank wierzytelności terminowych powstałych wskutek realizacji inwestycji, kwalifikuje się do tytułów dłużnych wskazanych w rozporządzeniu, w związku z czym powinna być zaliczana do długu.

Spłata tego rodzaju zobowiązań dotychczas nie była ujmowana przy obliczaniu wskaźnika obsługi długu wyliczanego w oparciu o art. 243 ustawy o finansach publicznych (lewa strona wzoru). I tak nadal pozostanie, ale dotyczyć to będzie jedynie tych zobowiązań, które zostały zaciągnięte przed 1 stycznia 2019 r., a to z uwagi na dyspozycje zawarte w art. 9 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2018 roku o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r poz. 2500). Z taką właśnie sytuacją, w ocenie tut. Izby, mamy do czynienia w stanie faktycznym przedstawianym przez wnioskującą o wyjaśnienia gminę Lublin. Przedstawione w zapytaniu umowy zawarte z wykonawcą zadania, czy mające za przedmiot wykup czy spłatę wierzytelności, mają charakter konsensualny, a więc do ich skutecznego zawarcia, rodzącego w konsekwencji powstanie określonych zobowiązań, dochodzi poprzez złożenie stosownych oświadczeń woli. W praktyce zatem w tego rodzaju kontraktach data ich podpisania jest jednocześnie datą zaciągnięcia zobowiązania.

Wobec powyższego do tego rodzaju umów będzie miał zastosowanie wspomniany art. 9 ust. 3 pkt 1 powołanej wyżej ustawy, a tym samym spłata zobowiązań z nich wynikających nie powinna być ujmowana do wyliczenia wskaźnika obsługi długu ustalonego zgodnie z lewą stroną wzoru określonego w art. 243 ustawy o finansach publicznych.

Jednocześnie informuję, że Regionalna Izba Obrachunkowa w Lublinie, prowadząc działalność informacyjną, instruktażową i szkoleniową przedstawia wyłącznie swoje stanowisko i nie jest upoważniona do dokonywania wiążącej wykładni przepisów prawa.

{RIO Lublin, 2019-02-22, sygn. RIO – I – 430/3/19}