Stanowisko RIO Gdańsk:

W odpowiedzi na Pana wniosek z dnia 21 stycznia 2021 r., doręczony do Regionalnej Izby Obrachunkowej w Gdańsku w dniu 26 stycznia 2021 r., dotyczący problematyki wstrzymania, rozpoczęcia i zawieszenia biegu terminów przedawnienia określonych w przepisach prawa podatkowego w czasie obowiązywania stanu epidemii, uprzejmie wyjaśniam, co następuje.

We wstępie wskazać należy, że tut. Izba podziela stanowisko wyrażone w piśmie z dnia 1 maja 2020 r. (znak: SP5.055.2.2020 ) Pana Jana Sarnowskiego – Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Finansów, zgodnie z którym (aktualnie już nieobowiązujący) przepis art. 15zzr ust. 1 ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (tekst jednolity: Dz. U. 2020 r. poz. 374 z późn. zm,), zwanej dalej tarczą antykryzysową, regulujący kwestię rozpoczęcia lub zawieszenia biegu terminów przewidzianych przepisami prawa administracyjnego, nie dotyczył terminów określonych w przepisach prawa podatkowego.

Uzasadniając powyższy pogląd, w wyżej powołanym piśmie wskazano, że przepis art. 15zzr tarczy antykryzysowej posługiwał się pojęciem prawa administracyjnego, zaś prawo podatkowe – zgodnie z poglądem wyrażonym przez przedstawicieli doktryny i judykatury – jest odrębną, autonomiczną gałęzią prawa publicznego wywodzącą się z prawa administracyjnego oraz finansów publicznych. Na poparcie takich twierdzeń powołano się, między innymi, na uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 6 marca 2017 r., sygn. akt I FPS 8/16, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 czerwca 2015 r., sygn. akt I FSK 390/14, a także wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 1 marca 2018 r., sygn. akt III SA/Gl 920/17.

W dalszej części cytowanego pisma wskazano również, że przyjęcie poglądu o odrębności i autonomii prawa podatkowego prowadzi do wniosku, że przepisy prawa podatkowego, w tym przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.), nie powinny być oceniane przez pryzmat regulacji zawartej w tym przepisie, albowiem nie należy ich utożsamiać z szeroko rozumianym prawem administracyjnym.

Wyjaśniono również, że do takiej konkluzji prowadzi także wykładnia systemowa wewnętrzna przepisów tarczy antykryzysowej, której zagadnienia odnoszące się do ogólnej materii prawa podatkowego w przeważającym zakresie zostały uregulowane odrębnie (dla przykładu wskazano przepis 15zzj tej ustawy).

Na marginesie tutejsza Izba podaje, że analiza uzasadnienia do projektu ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (tekst jednolity: Dz. U. z 2020 r. poz. 568 z późn. zm.), na mocy której dodano do tarczy antykryzysowej komentowany przepis, wskazuje, że celem jego wprowadzenia było zabezpieczenie interesów obywateli będących stronami stosunków publicznoprawnych. Jak bowiem wynika z uzasadnienia do projektu wyżej powołanej regulacji prawnej w czasie trwania stanu zagrożenia epidemicznego lub epidemii wstrzymaniu i zawieszeniu ulec miały terminy przewidziane przepisami prawa administracyjnego, od których zależy udzielenie ochrony prawnej przed sądem lub organem oraz terminy do dokonania przez stronę czynności kształtujących prawa i obowiązki jej lub drugiej strony, terminy do zasiedzenia, przedawnienia, przemilczenia, terminy zawite, z niezachowaniem których ustawa wiąże ujemne skutki dla strony.
Jednocześnie pragnę podkreślić, że jest to jedynie stanowisko Regionalnej Izby Obrachunkowej w Gdańsku, która nie posiada uprawnień do dokonywania powszechnie obowiązującej wykładni przepisów prawa.

{Urząd Gminy Żukowo, 2021-01-21,  sygn. -}
{RIO Gdańsk, 2021-02-12, sygn. RP.0441/144/6/1/2021}