Stanowisko RIO Gdańsk:

Wnioskiem z dnia 22 kwietnia 2020 r. doręczonym w tożsamej dacie do Regionalnej Izby Obrachunkowej w Gdańsku, Pani Izabela Kuś – Skarbnik Miasta Gdańska działająca z upoważnienia Prezydenta Miasta Gdańska, zwróciła się o zajęcie stanowiska odnośnie wątpliwości związanych ze stosowaniem ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r. poz. 374 z późn. zm.) – zwanej dalej tarczą antykryzysową, w zakresie możliwości odstąpienia od ustalania opłaty prolongacyjnej w sytuacji udzielania ulg, o których mowa w art. 67a § 1 pkt 1 lub 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.).

Ustosunkowując się do podanego zakresu tematycznego, wskazać należy na następujące okoliczności natury prawnej.

Zgodnie z art. 15za ust. 1 ww. tarczy antykryzysowej: Do decyzji wydanej na podstawie art. 67a § 1 pkt 1 lub 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.160), dotyczącej podatków stanowiących dochód budżetu państwa, na podstawie wniosku złożonego w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonych w związku z COVID-19 albo w okresie 30 dni następujących po ich odwołaniu, nie stosuje się przepisów art. 57 § 1 i 8 tej ustawy. Z kolei, w art. 57 § 1 Ordynacji podatkowej postanowiono, że: W decyzji wydanej na podstawie art. 67a § 1 pkt 1 lub 2, dotyczącej podatków stanowiących dochód budżetu państwa, organ podatkowy ustala opłatę prolongacyjną od kwoty podatku lub zaległości podatkowej. Zatem, z korelacji ww. przepisów wynika jednoznacznie, że art. 15 za ust. 1 tarczy antykryzysowej ma zastosowanie do podatków stanowiących dochód budżetu państwa.

W kontekście podanego zapytania na uwagę zasługują jednak regulacje zawarte w § 7 w zw. z § 5 ww. art. 57 Ordynacji podatkowej. Z pierwszej z regulacji wynika, że: Rada gminy, rada powiatu oraz sejmik województwa może wprowadzić opłatę prolongacyjną – w wysokości nie większej niż określona w § 2 – z tytułu rozłożenia na raty lub odroczenia terminu płatności podatków oraz zaległości podatkowych stanowiących dochód odpowiednio – gminy, powiatu lub województwa. Przepisy § 3-5 stosuje się odpowiednio [wyróżnienie dokonane przez tut. Izbę]. Natomiast zgodnie z drugą ww. regulacją, tj. § 5 (którą stosuje się odpowiednio do należności określonych w § 7): Nie ustala się opłaty prolongacyjnej, gdy przyczyną wydania decyzji, o której mowa w § 1, były klęska żywiołowa lub wypadek losowy. Z kolei, stan klęski żywiołowej został zdefiniowany w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 18 kwietnia 2002 r. o stanie klęski żywiołowej (tekst jednolity: Dz. U. z 2017 r. poz. 1897) gdzie postanowiono, że: Ilekroć w ustawie jest mowa o: klęsce żywiołowej – rozumie się przez to katastrofę naturalną lub awarię techniczną, których skutki zagrażają życiu lub zdrowiu dużej liczby osób, mieniu w wielkich rozmiarach albo środowisku na znacznych obszarach, a pomoc i ochrona mogą być skutecznie podjęte tylko przy zastosowaniu nadzwyczajnych środków, we współdziałaniu różnych organów i instytucji oraz specjalistycznych służb i formacji działających pod jednolitym kierownictwem. Natomiast w pkt 2 ww. art. 3 ust. 1 ostatniej z ww. ustaw dookreślono, że przez katastrofę naturalną rozumie się m.in. występowanie chorób zakaźnych ludzi. Status takiej choroby posiada m.in. choroba spowodowana korona wirusem SARS-CoV-2, co ma potwierdzenie w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 27 lutego 2020 r. w sprawie zakażenia korona wirusem SARS-CoV-2 (Dz. U. z 2020 r. poz. 325).

Podsumowując, wspomniane na wstępie niniejszego pisma regulacje tarczy antykryzysowej mają zastosowanie wyłącznie do podatków stanowiących dochód budżetu państwa. Z uwagi jednak na całokształt opisanych uwarunkowań prawnych (w tym art. 57 § 5 Ordynacji podatkowej, który stosuje się odpowiednio m.in. do należności podatkowych przysługujących gminie), w kontekście aktualnego stanu faktycznego, w ocenie tut. Izby, występują przesłanki świadczące o zasadności odstąpienia od naliczania opłaty prolongacyjnej w przypadku decyzji wydawanych na podstawie art. 67a § 1 pkt 1 lub 2 Ordynacji podatkowej – w odniesieniu do należności stanowiących dochód budżetu gminy. W konsekwencji, zdaniem tut. Izby, nie ma również ryzyka naruszenia art. 42 ust. 5 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (tekst jednolity: Dz.U. z 2019 r. poz. 869 z późn. zm.).

Jednocześnie pragnę podkreślić, że jest to jedynie stanowisko Regionalnej Izby Obrachunkowej w Gdańsku, która nie posiada uprawnień do dokonywania powszechnie obowiązującej wykładni przepisów prawa.

{Urząd Miasta Gdańska, 2020-04-22, sygn. -}
{Regionalna Izba Obrachunkowa w Gdańsku, 2020-04-29, sygn. RP.0441/26/23/1/2020}