Pytanie:
Ministerstwo Infrastruktury jako państwowa jednostka budżetowa zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2019 r. .j.t. poz. 869, 1622, 1649) pokrywa swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadza na rachunek dochodów budżetu państwa.
Ponadto jako jednostki sektora finansów publicznych jest zobligowane w myśl przepisów ww. ustawy oraz rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 2 marca 2010 r. (Dz. U. z 2014 r. j.t. poz. 1053 ze zm.) w sprawie szczegółowej klasyfikacji dochodów, wydatków, przychodów i rozchodów oraz środków pochodzących ze źródeł zagranicznych grupować wydatki w podziale na wydatki bieżące i majątkowe.
Ponosząc wydatki zgodnie z przytoczonymi przepisami, Ministerstwo Infrastruktury w 2018 r. zakończyło inwestycję budowlaną polegającą na przebudowie budynku dwukondygnacyjnego – oficyny do bud. A od strony północnej w siedzibie przy ul. Chałubińskiego 4/6 w Warszawie. Z uwagi na ograniczone środki przewidziane w planie MI na zadania inwestycje w oddanym do użytkowania na koniec 2018 r. budynku, pokoje służbowe zostały wyposażone w posiadane przez MI meble biurowe. Natomiast nie wyposażono sal konferencyjnych w systemy multimedialne i meble konferencyjne.
Na etapie planowania budżetu na 2019 r. uwzględniono potrzebę wykonania instalacji i systemów multimedialnych w salach konferencyjnych i zaplanowano realizację tej inwestycji w paragrafie 605- wydatki inwestycyjne jednostek budżetowych. Inwestycja ta ma na celu wyposażenie sal konferencyjnych i pomieszczeń pomocniczych w sprzęt multimedialny przeznaczony do prowadzenia spotkań i konferencji oraz prezentacji multimedialnych w wysokiej jakości dźwięku i obrazu. Cały system będzie trwale związany z budynkiem i zaprojektowany indywidualnie dla pomieszczeń konferencyjnych. Kompleksowa robota budowlana obejmie zarówno roboty elektryczne, usługi instalacyjne urządzeń, roboty wykończeniowe, sprzęt wideo i nagłaśniający oraz zakup przystosowanego do systemów mebli (stoły, krzesła, mównice, skrzynki reporterski). W ocenie Ministerstwa Infrastruktury meble te stanowią część składową całego systemu ponieważ są przystosowana do zamontowania urządzeń w sposób profesjonalny i umożliwiający ukrycie sprzętu jak i przewodów. Z uwagi na powyższe również te elementy wyposażenia zakwalifikowano na etapie postępowania o zamówienie publiczne w całości do inwestycji budowlanej polegającej na wykonaniu instalacji i systemów multimedialnych w salach konferencyjnych w oficynie A budynku A w siedzibie MI przy ul. Chałubińskiego 4/6 w Warszawie i potraktowano je jako pierwsze wyposażenie, a nie zakup materiałów i wyposażenia czy zakup inwestycyjny w przypadku elementów o wartości powyżej 10.000,00 zł.
Niemniej mając na uwadze różne rozumienie definicji pierwszego wyposażenia w doktrynie i interpretacjach tutejsze Biuro zwraca się o stanowisko czy wskazane wyposażenie tj. meble, w tym stół konferencyjny, stół dla umów, krzesła konferencyjne, wysłony do stołów mobilnych wraz z uchwytami i łącznikami, prawidłowo zostało potraktowane jako pierwsze wyposażenie i ujęte w paragrafie 605 – wydatki inwestycyjne jednostek budżetowych. Czy też winny zostać zakwalifikowane jako odrębne elementy i sklasyfikowane odpowiednio w paragrafie 421 lub 606.
Wątpliwość MI budzi fakt czy wyposażenie to może być traktowane jako tzw. „pierwsze wyposażenie” oraz czy zakup wyposażenia ze środków w paragrafie 605 dotyczy wyłącznie nowo wybudowanych budynków, czy także istniejących już budynków do których są dobudowywane nowe części lub gdy istniejące już budynki są przebudowywane i modernizowane.
Odpowiedź MF:
W odpowiedzi na pismo z dnia 24 września 2019 r. znak: BAF-1.321.19.2019 w sprawie wyrażenia stanowiska w zakresie finansowania zakupu pierwszego wyposażenia obiektów budowlanych w ramach wydatków majątkowych, Departament Finansowania Sfery Gospodarczej w Ministerstwie Finansów uprzejmie informuje, co następuje.
Klasyfikacja budżetowa określona rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 2 marca 2010 r. w sprawie szczegółowej klasyfikacji dochodów, wydatków, przychodów i rozchodów oraz środków pochodzących ze źródeł zagranicznych (Dz. U. z 2014 r. poz. 1053, z późn. zm.) jest narzędziem mającym za zadanie umożliwić dysponentom środków budżetowych zaewidencjonowanie określonych zdarzeń (np. społecznych, gospodarczych, administracyjnych), rozstrzygniętych co do zasady przepisami prawa materialnego. Zatem podstawą zaklasyfikowania wydatku do odpowiedniego paragrafu klasyfikacji budżetowej jest ustalenie rodzaju/charakteru tego wydatku oraz jego podstawy prawnej.
Pojęcie obiektu budowlanego zostało zdefiniowane w art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r. poz. 1186, z późn. zm). Zgodnie z powołanym przepisem obiektami budowlanymi są: budynek, budowla bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.
Odnośnie dofinansowania pierwszego wyposażenia obiektów budowlanych, Departament Finansowania Sfery Gospodarczej w Ministerstwie Finansów zauważa, że zgodnie z § 3 pkt 4 i 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 2 grudnia 2010 r. w sprawie szczegółowego sposobu i trybu finansowania inwestycji z budżetu państwa (Dz. U. z 2010 r. poz. 1579) do zadań inwestycyjnych, które mogą być finansowane lub dofinansowane środkami budżetu państwa, zalicza się m. in.:
– zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych, z wyjątkiem tych, których wartość początkowa nie przekracza kwoty uprawniającej do dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego, określonej w art. 16f ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 865, z późn. zm.), z zastrzeżeniem pkt. poniżej,
– zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych bez względu na ich wartość oraz innych przedmiotów-jeżeli są pierwszym wyposażeniem obiektów budowlanych.
Przy czym określenie „pierwsze wyposażenie obiektów budowlanych” należy rozumieć w powiązaniu do powstania (wytworzenia) obiektu budowlanego bądź jego nowej części.
Niezależnie od powyższego należy jednak wskazać, że przeprowadzona w przedmiotowej sprawie przez Ministerstwo Infrastruktury analiza obowiązujących przepisów powinna mieć charakter niezależny, z uwagi iż Departament Finansowania Sfery Gospodarczej w Ministerstwie Finansów nie jest właściwy do wydawania wytycznych dotyczących przepisów prawa wskazanych w przedmiotowej sprawie.
Wobec powyższego niniejsze stanowisko nie może być traktowane jako interpretacja/wykładnia wiążąca przepisów prawa.
Jednocześnie należy zauważyć, że ostateczną decyzję o sposobie klasyfikowania środków podejmuje, zgodnie z dyspozycją art. 53 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 869, z późn. zm.), kierownik jednostki sektora finansów publicznych, który dysponuje pełną wiedzą o stanie faktycznym określonego zadania i może dokonać szczegółowej analizy charakteru danego wydatku.
{MF, 2019-10-17, sygn. FG6.412.22.2019.QBI}